Την θερμή περίοδο εμφανίζεται συχνότερα η “ασθένεια του σιδήρου”.

Η φροντίδα του όπλου έχει δυο ερμηνείες. Η μία είναι το εξωτερικό πασάλειμμα με λάδι και η άλλη αφορά την πλήρη αποσυναρμολόγηση του. Η επιλογή ανήκει στην σχολαστικότητα του καθενός. Η πρώτη θα το καταδικάσει σε γρήγορη “γήρανση”, ενώ η δεύτερη θα το διατηρεί μονίμως “ακμαίο”. Οι παλαιότεροι έλεγαν πως το τουφέκι θέλει έξι μηνιαίες φροντίδες και μία γενικευμένη περιποίηση στο τέλος της περιόδου. Είναι ένας από τους βασικούς λόγους που και σήμερα βλέπουμε τουφέκια δεκαετιών σε άριστη κατάσταση.

Όλοι τους όμως είχαν υπόψιν τους κινδύνους του καλοκαιριού από τον ιδρώτα και έδιναν μεγαλύτερη προσοχή εκείνο το διάστημα. Για να πούμε λοιπόν πως κάναμε απόλυτα σωστή δουλειά πρέπει να κάνουμε βίδες και εξαρτήματα το όπλο μας. Πολλές φορές οι εστίες οξείδωσης προκύπτουν σε πολύ κρυφά σημεία και δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητες.

Καλύτερη λύση είναι το πλύσιμο όλων των μεταλλικών τμημάτων μέσα στην μπανιέρα με καυτό νερό, εν συνεχεία το στέγνωμα τους με πιστολάκι και τέλος η επάλειψη τους με ποιοτικό λάδι, κατάλληλο για όπλα. Η τσιγκουνιά στην ποιότητα ... και τα χουβαρνταλίκια στην ποσότητα μόνο καλό δεν θα κάνουν στο όπλο μας. Περισσότερο ή λιγότερο μόνο όπου χρειάζεται, πάντα ανάλογα με τον ρυθμό χρησιμοποίησής του. Μια άλλη είναι το πλύσιμο με πινελάκι και καθαρή βενζίνη.

Η κακή οικονομική κατάσταση δεν αποτελεί δικαιολογία για την χρήση λαδιών φαγητού, μηχανής, ή ακόμη χειρότερα η επιλογή αγοράς ενός λαδιού φτηνής και άγνωστης προέλευσης. Τα πλέον κατάλληλα της αγοράς περιέχουν συστατικά σιλικόνης και τεφλόν, υλικά που σε συνδυασμό με το λιπαντικό αφήνουν στην μεταλλική επιφάνεια μια λεπτή, αλλά ισχυρή κρούστα που λειτουργεί επί μακρόν ως ενιαία μεμβράνη προστασίας.

Θαυματουργό όμως έχει αποδειχθεί και το “γνήσιο” λευκό σύρμα κατσαρόλας στις περιπτώσεις αντιμετώπισης του πρώτου σταδίου εμφάνισης σκουριάς. Αρχικά τρίβουμε απαλά επάνω στο σημείο σκέτο το σύρμα. Δεν επιμένουμε πολύ γιατί ενδέχεται αν η βαφή δεν είναι ισχυρή να φύγει τοπικά το χρώμα. Στην συνέχεια επαναλαμβάνουμε το ίδιο με το σύρμα να έχει πάνω του του λάδι ώστε η επαφή του με το μέταλλο να γίνεται περισσότερο αρμονικά. Σταματάμε όταν δια της αφής βεβαιωθούμε ότι το λείο της επιφάνειας επανήλθε.

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ποτέ πως τα μέταλλα έχουν πόρους και ανά πάσα στιγμή στο ίδιο σημείο ή κάπου αλλού, ο ιδρώτας, το νερό και η υγρασία μπορούν να τους ξανακάνουν “επίθεση”. Φροντίζουμε λοιπόν τα όπλα σχολαστικά με τα χέρια μας, αν δεν θέλουμε να τα φροντίσει αργότερα η τσέπη μας...

Και όπως έλεγε και ο αείμνηστος συνεργάτης του περιοδικού Δημήτρης Παπαδέας, η βιτρίνα του κυνηγού είναι πάντα το σιδερικό του...